Το πάρκο Μηνά Πατρικίου στην ανατολική Θεσσαλονίκη.
Στις 25 Οκτωβρίου 1925 γίνονται οι πρώτες δημοτικές εκλογές στη Θεσσαλονίκη και ως πρώτος αιρετός δήμαρχος της πόλης εκλέγεται ο δικηγόρος Μηνάς Πατρίκιος (1888-1960). Μέχρι τότε οι δήμαρχοι της ελεύθερης Θεσσαλονίκης, Οσμάν Σαϊτ, Κων. Αγγελάκης, Αθαν. Καλλιδόπουλος και Πέτρος Συνδίκας, διορίζονταν από την εκάστοτε κυβέρνηση. Ο Πατρίκιος, που χαρακτηριζόταν από την αντιπολίτευση ως «εργατοπρόσφυξ και κομμουνίζων», ήρθε πρόσφυγας στη Θεσσαλονίκη από την Καλλικράτεια της Ανατολικής Θράκης και στις εκλογές υποστηρίχτηκε από το προσφυγικό στοιχείο, το Εργατικό Κέντρο της πόλης και το ΚΚΕ.
Ο “νικητής” Μηνάς Πατρίκιος σε δημοσίευμα του 1925 και δεξιά σε φωτογραφία από τη δεύτερη δημαρχιακή θητεία του (1955-59).
Ο 37χρονος δικηγόρος πρώτευσε στις εκλογές επικρατώντας του βενιζελικού υποψηφίου και πρώην δημάρχου Κων. Αγγελάκη. Όμως ο δικτάτορας Θεόδωρος Πάγκαλος ακύρωσε τις εκλογές και προκήρυξε νέες για τον Δεκέμβριο με τη δικαιολογία πως ο Πατρίκιος δεν συγκέντρωνε το απαιτούμενο από τον νόμο ποσοστό των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων. Στις επαναληπτικές, παρότι σύσσωμος ο κρατικός μηχανισμός δραστηριοποιήθηκε για την αποτυχία του Πατρίκιου, εξελέγη δήμαρχος παίρνοντας το 50,6% των ψήφων έναντι 31,1% του υποψήφιου Κων. Αγγελάκη που αυτή το φορά υποστηρίχτηκε από τον Πάγκαλο. Το δικτατορικό καθεστώς όμως του δημιουργούσε συνεχώς προσκόμματα, ενώ συνέλαβε και εξόρισε τους κομμουνιστές συμβούλους του. Τελικά απέλυσε τον νέο δήμαρχο, ο οποίος επανήλθε το 1927 αλλά αποπέμφθηκε και πάλι τον Ιούνιο του 1929. Στις επόμενες δημοτικές εκλογές, του 1929, ο Πατρίκιος ηττήθηκε από τον φιλοβασιλικό Νικόλαο Μάνο. Το 1954 υποστηριζόμενος από την Αριστερά αναδείχτηκε για δεύτερη φορά δήμαρχος Θεσσαλονίκης ως το 1959. Η πρώτη θητεία του Πατρίκιου ήταν γόνιμη με το ενδιαφέρον που επέδειξε για την αποκατάσταση των χιλιάδων προσφύγων και την στερέωση των σημαντικών θεσμών της πόλης, της ΔΕΘ και του ΑΠΘ, που ιδρύθηκαν το 1926.
Εκτός από το δημαρχιακό αξίωμα ο Πατρίκιος εκλέχτηκε βουλευτής με την ΕΠΕΚ το 1950 και το 1951 και διατέλεσε υπουργός Παιδείας το 1952 στην κυβέρνηση Πλαστήρα. Προς τιμή του δόθηκε το όνομά του σε μεγάλο πάρκο-πλατεία της Ανατολικής Θεσσαλονίκης που είναι περισσότερο γνωστό ως πάρκο Κρήτης. Επίσης ο γειτονικός σταθμός του μετρό στο πάρκο Πατρικίου θα έχει το όνομά του.
Χ.Ζ.