Στην 20 Οκτωβρίου του 1912 ολοκληρώθηκε η μάχη των Γιαννιτσών που βρήκε μετά από σκληρό διήμερο αγώνα νικητή τον ελληνικό στρατό. Η νίκη στα Γιαννιτσά άνοιξε το δρόμο για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Υπήρξε όμως η πιο φονική μάχη των βαλκανικών πολέμων. Οι απώλειες του ελληνικού στρατού ανήλθαν σε 188 νεκρούς και σε 973 τραυματίες. Οι τουρκικές δυνάμεις είχαν πολλαπλάσιους νεκρούς στο πεδίο της μάχης, περίπου 3.000 στρατιώτες.
Η μάχη των Γιαννιτσών, λιθογραφία του εκδοτικού οίκου Δράκος Παπαδημητρίου. Από το βιβλίο του Γιάννη Μέγα ”Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης 1912-1913”.
Παρόλο που το πεδινό έδαφος και τα υδάτινα εμπόδια (ποταμός Αξιός, λίμνη των Γιαννιτσών) δεν ευνοούσαν την ελληνική πλευρά, η προοπτική άμεσης κατάληψης της Θεσσαλονίκης, ανάγκασε το ελληνικό Γενικό Στρατηγείο να προχωρήσει σε μάχη «εκ του συστάδην», χρησιμοποιώντας κατά την προέλασή του έξι μεραρχίες. Ο ελληνικός στρατός διέσπασε την τουρκική άμυνα από τη βόρεια πλευρά της λίμνης των Γιαννιστών και το βράδυ της πρώτης μέρας τα ελληνικά τμήματα κατάφεραν να διασπάσουν την εχθρική γραμμή και να φτάσουν έξω από την πόλη των Γιαννιτσών. Στις 20 Οκτωβρίου ο τουρκικός στρατός, βλέποντας την αρνητική έκβαση της μάχης, άρχισε να υποχωρεί και να συμπτύσσεται προς τη Θεσσαλονίκη.
Αμέσως μετά την μάχη, οι ελληνικές δυνάμεις, αφού επισκεύασαν τις γέφυρες που είχαν καταστρέψει οι Τούρκοι, πέρασαν στην ανατολική όχθη του Αξιού και άρχιζαν να ετοιμάζουν την είσοδό τους στην Θεσσαλονίκη. Σε έξι μέρες και μετά από διαπραγματεύσεις με τον στρατηγό Χασάν Ταχσίν Πασά έμπαιναν ελευθερωτές στην πόλη.
