Ο επιστήθιος φίλος, ο εκλεκτός συνάδελφος και συνεργάτης, ο σύντροφος Κλέαρχος

Με οδύνη αποχαιρετώ τον Κλέαρχο Τσαουσίδη,  επιστήθιο φίλο, εκλεκτό συνάδελφο και πολύχρονο συνεργάτη στη δημοσιογραφία, μαχητικό σύντροφο σε καλές και δύσκολες στιγμές της ζωής μου. Συνδεθήκαμε στο πανεπιστήμιο από τα χρόνια των αγώνων του 114 για τη δημοκρατία και του 15% για την παιδεία, συναντηθήκαμε από διαφορετικά μετερίζια στον αντιδικτατορικό αγώνα, αρχίσαμε τη δημοσιογραφία στη ‘’Θεσσαλονίκη’’ στα χρόνια της χούντας. Απολυθήκαμε μάλιστα οι δυο μας από την εφημερίδα την ίδια μέρα μετά από πίεση του καθεστώτος προς τον εκδότη Βελλίδη.  Συνδεθήκαμε με δεσμούς συγγένειας, τον παντρέψαμε μαζί με την Τασούλα, με τη αγαπημένη του Τατιάνα και μας βάφτισαν το παιδί μας, τον Θωμά. Επαγγελματικά  δουλέψαμε για πολλά χρόνια μαζί, στη ‘’Θεσσαλονίκη’’, στο ‘’Βήμα και τα ‘’Νέα’’. Συνεργαστήκαμε και από θέσεις ευθύνης στον ‘’Αγγελιοφόρο’’, αυτός διευθυντής και εγώ διευθυντής σύνταξης στον ‘’Αγγελιοφόρο της Κυριακής’’. Βρεθήκαμε σε δημοσιογραφικές αποστολές, σε δημοσιογραφικά και πολιτικά συνέδρια με την ανανεωτική Αριστερά,  σε συνδικαλιστικούς και πολιτικούς αγώνες. Με ένα λόγο δεθήκαμε με ισόβιους δεσμούς φιλίας, συγγένειας, αγώνων, συνεργασίας και αλληλοεκτίμησης. Γι’ αυτό ο πόνος είναι ανείπωτος και ασήκωτος.

Η τελευταία δημόσια εμφάνιση του Κλέαρχου σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη.

Θέλω να καταθέσω λίγα λόγια για τον χαμένο φίλο μου όπως τον έζησα για πενήντα σχεδόν χρόνια. Ο Κλέαρχος είχε τρία σπάνια χαρίσματα: ήταν μαχητής, ‘’καθαρός’’ και συνεπής παλιάς κοπής αριστερός.

Μαχητής στις ιδέες του για τη δημοκρατία και την υλοποίηση των οραμάτων της αριστεράς. Από μαθητής Γυμνασίου βρέθηκε στους δρόμους, στους αγώνες για καλύτερη ζωή, μυημένος από τον μαχητή πατέρα του, τον συμπαθέστατο κυρ Κώστα. Γι’ αυτό πολλές φορές σύρθηκε στην Ασφάλεια και βασανίστηκε, όπως και μετά την κατάληψη του Πολυτεχνείου που συνελήφθη και φυλακίστηκε. Μαχητής στη δημοσιογραφία και στις αναποδιές της ζωής ακόμη και στην αρρώστια του. Ιδιαίτερα στην πολύχρονη δοκιμασία με τον καρκίνο στα πνευμόνια του (αχ αυτό το σκέτο ‘’Αρωμα’’ που κάπνιζε!). Πηγαίναμε να τον παρηγορήσουμε και παίρναμε εμείς κουράγιο από την ψυχραιμία και την παλικαρίσια  πάλη του με τον διάολο.

Σε δημοσιογραφική αποστολή  με τον Γιάννη Κυριακίδη.

Καθαρός σε όλα! Παλικάρι! Στις ιδέες του, στις σχέσεις του, στις συναναστροφές του, στα επαγγελματικά με τον κόσμο του Τύπου. Ο κόσμος της συναλλαγής, των χτυπημάτων κάτω από τη μέση, της διαπλοκής ήταν μακριά του, των δήθεν, δεν τον άγγιζε. Ίσα ίσα τον πολεμούσε με λύσσα, τον ξεμπρόστιαζε, δεν είχε παρτίδες και πάρε δώσε με κύκλους συμφερόντων και πολιτικών πιέσεων, ακόμη και όταν διεύθυνε έντυπα. Άλλωστε το γνώριζαν καλά και οι απέναντί του και δεν τον ενοχλούσαν…

Σε διεθνές δημοσιογραφικό συνέδριο στη Σόφια. Από δεξιά Χρίστος Ζαφείρης, Κλέαρχος Τσαουσίδης και Παντελής Σαββίδης

Αριστερός παλιάς κοπής. Δηλαδή αλτρουιστής, αγωνιστικός, οραματιστής, συναγωνιστής, απλός εργάτης στη δουλειά και στον αγώνα. Από τροτσκιστής στα νιάτα του, συνδέθηκε στενά με την ανανεωτική Αριστερά και ιδιαίτερα με τον Λεωνίδα Κύρκο και συμμετείχε ως διακεκριμένο στέλεχος σε όλες τις μετεξελίξεις της ανανεωτικής Αριστεράς (ΚΚ Εσωτερικού, ΕΑΡ, Συμμαχία, Συνασπισμός ΣΥΡΙΖΑ).

Βοήθησε πολύ την ένωσή μας, την ΕΣΗΕΜ-Θ, και τα μέλη της από τη θέση του γραμματέα του διοικητικού  συμβουλίου της για πολλά χρόνια, συμβάλλοντας στην οργάνωση της Ένωσης, την ανακαίνιση του μεγάρου της και την δημιουργία της Βαλκανικής Συνομοσπονδίας Δημοσιογράφων και του Κέντρο Βαλκανικού Τύπου στη Θεσσαλονίκη.

Σε εκδήλωση γενεθλίων στον »Αγγελιοφόρο». Τρεις συνάδελφοι της φωτογραφίας, η Νούλα Ξανθοπλά (αριστερά), ο Φίλιππας Τσακίρης (δεξιά με το μουστάκι) και πίσω από το κεφάλι του ο Γιάννης Καμήλαλης έχουν… αναχωρήσει νωρίτερα από τον Κλέαρχο.  

Ο  Κλέαρχος ήταν μάχιμος δημοσιογράφος, με καλή γνώση της ελληνικής γλώσσας, του ρεπορτάζ και του στησίματος της εφημερίδας. Τον χαρακτήριζε το ερευνητικό πάθος για την είδηση. Ήταν δάσκαλος για πολλούς συναδέλφους, στο ρεπορτάζ, στη σύνταξη, στη γλώσσα, στο μικρόφωνο, και γω κοντά του έμαθα πολλά. Μετά τη συνταξιοδότησή του, ακόμη και στις δύσκολες μέρες της ασθένειάς του, αρθογραφούσε στην ‘Αυγή’ και στο ιστολόγιο Daily Thess με φλογερά, μαχητικά και τεκμηριωμένα πολιτικά κείμενα.

Με τον αγαπημένο του ηγέτη της ανανεωτικής Αριστεράς Λεωνίδα Κύρκο.

Ο Κλέαρχος  ήταν  γενναιόδωρος, φιλικός και δοτικός προς τους συναδέλφους του, τους μεταμελημένους και αναξιοπαθούντες.  ‘Εμεινε μόνο  ασυμβίβαστος και σκληρός αρνητής  ως το τέλος της ζωής του με τους φασιστικής νοοτροπίας ανθρώπους, τους χαφιέδες και τους  χουντικούς διώκτες του.

Συλλυπούμαστε την Τατιάνα και την κόρη τους Μαρία που στάθηκαν σύντροφοι άγγελοί του στις ώρες του πόνου του Κλέαρχου. Θα τον θυμόμαστε ως φίλο, δάσκαλο και ασυμβίβαστο αγωνιστή για τα οράματα της Δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Χ.ΖΑΦ.

Σύντομο βιογραφικό του Κλέαρχου

Ο Κλέαρχος Τσαουσίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1947. Σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή (τμήμα Αγγλικής Γλώσσας) του ΑΠΘ από το 1965 ως το 1968 και (μετά από αναγκαστική διακοπή) από το 1974 ως το 1976. Την ίδια περίοδο, ’74 – ’76, διετέλεσε για δύο θητείες πρόεδρος του πρώτου μεταδικτατορικού Συλλόγου Φοιτητών Φιλοσοφικής Σχολής ΑΠΘ και ως συνδικαλιστής στη Φιλοσοφική σχολή αγωνίστηκε για την αποχουντοποίηση στο πανεπιστήμιο.

Από την πρώτη στιγμή της δικτατορίας συμμετείχε ενεργά στην αντιδικτατορική αντίσταση, μέσα από τις γραμμές της Σπουδαστικής – Λαϊκής Πάλης και του Ρήγα Φεραίου. Ήταν μέλος της Επιτροπής Κατάληψης της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ, το Νοέμβριο του 1973, όπου συνελήφθη φυλακίστηκε και βασανίστηκε. Συνελήφθη επανειλημμένα και κακοποιήθηκε από τη χουντική ασφάλεια της Θεσσαλονίκης.  Ήταν μέλος του ΚΚΕ εσωτερικού, της ΕΑΡ, του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και του ΣΦΕΑ 1967-1974.

Διαδήλωση κατά του καψίματος των φακέλων στη ΣΙΔΕΝΟΡ τον Αύγουστο του 1989. Ο Κλέαρχος προστατεύει τον Χρ. Ζαφείρη (που είχε συλληφθεί προηγουμένως) να βγει έξω από τον κλοιό των αστυνομικών. 

Άρχισε να εργάζεται το 1969 στην εφημερίδα «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ». Στη συνέχεια εργάστηκε στις εφημερίδες ΕΓΝΑΤΙΑ (1981), ΝΕΑ (Γραφείο Θεσ/νίκης 1982-88). Την περίοδο Αύγουστος 1988 – Ιούλιος 1989, διετέλεσε διευθυντής Ραδιοφωνίας της ΕΡΤ στη Θεσσαλονίκη. Στη συνέχεια εργάστηκε στο Mega Channel (γραφείο Θεσ/νίκης) και το 1991 επανήλθε στα ΝΕΑ. Το 1993 οργάνωσε και διεύθυνε ως το 1995, το ραδιοσταθμό ΖΗΤΑ (τοπικό, συνεργαζόμενο με το SKY). To 1995 ανέλαβε Διευθυντής Σύνταξης στη ΒΟΡΕΙΑ ΕΛΛΑΔΑ της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Το 1997  ανέλαβε διευθυντής του ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΥ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ και αργότερα και του καθημερινού ‘ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΥ.  Κατά περιόδους συνεργάστηκε με τους ραδιοσταθμούς ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ και Antenna. Υπήρξε επί σειρά ετών (1983 – 88) ανταποκριτής της εφημερίδας ΠΟΝΤΙΚΙ, της Σουηδικής Ραδιοφωνίας και συνεργάτης της Ντόιτσε Βέλλε.

Με φίλους δημοσιογράφους σε εκδρομή, από  δεξιά, Κλέαρχος, Χρίστος Ζαφείρης, Γιώργος Γιακουμίδης, Αντώνης Κούρτης. 

Δημοσιογραφικές αποστολές του: Βουλγαρία, FYROM, Ρουμανία, Αλβανία, Γιουγκοσλαβία, Κροατία, Σλοβενία, Ουγγαρία, Κύπρος, Σοβιετική Ένωση, Λευκορωσία, Φιλανδία, Γερμανία, Αυστρία, Βέλγιο, Γαλλία, Ισπανία, Σκοτία, ΗΠΑ (εκλογές 1994).

Η συνδικαλιστική του δράση στον δημοσιογραφικό κλάδο είναι πλούσια. Το 1987 εκλέχτηκε μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΜ-Θ. Από το 1990 ως το 1996 διετέλεσε Γενικός Γραμματέας της ΕΣΗΕΜ-Θ. Το καλοκαίρι του 1995 εκλέχτηκε Α΄ Αντιπρόεδρος της ΠΟΕΣΥ. Το 1995 η ΕΣΗΕΜ-Θ τον εξέλεξε εκπρόσωπο της στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΑΠΕ (τριετής θητεία). Διετέλεσε μέλος του ΔΣ της Δημοτικής Επιχείρησης Πληροφόρησης Θεσσαλονίκης, γενικός γραμματέας του Βαλκανικού Κέντρου Τύπου και μέλος του Προεδρείου της Βαλκανικής Συνομοσπονδίας Δημοσιογράφων.

Υπήρξε εισηγητής σε δημοσιογραφικά σεμινάρια που οργάνωσαν η IFJ (Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων) και η Παγκόσμια Οργάνωση Δημοσιογράφων στη Βουδαπέστη, Σόφια, Βουκουρέστι, Κοπεγχάγη, Λιουμπλιάνα, Ζάγκρεμπ.

Οι φωτογραφίες του αφιερώματος είναι του στενού συνεργάτη μας και φίλου φωτορεπόρτερ Γιώργου Γιακουμίδη.